خلیل علوی
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ترکیب مشاهدۀ عمل و تصویرسازی بر دقت مهارت هدف‌گیری و دریافت در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه‌تجربی و با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در شهر قم، 44 شرکت کننده با دامنۀ سنی 7 تا 9 سال به‌صورت هدفمند انتخاب ...
بیشتر
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر ترکیب مشاهدۀ عمل و تصویرسازی بر دقت مهارت هدف‌گیری و دریافت در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه‌تجربی و با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در شهر قم، 44 شرکت کننده با دامنۀ سنی 7 تا 9 سال به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و در چهار گروه مشاهدۀ عمل، تصویرسازی، مشاهده عمل + تصویرسازی (ترکیبی) و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش‌آزمون، شرکت‌کنندگان 10 توپ به سمت دیوار پرتاب کردند و به طور همزمان توپ برگشتی از دیوار را دریافت کردند. مرحلۀ مداخله در شش هفتۀ و سه‌جلسه در هر هفته انجام شد و هر جلسه 10 دقیقه طول کشید. مرحلۀ پس‌آزمون همانند مرحلۀ پیش‌آزمون اجرا شد. داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس یک راهه تحلیل شدندیافته‌ها: نتایج نشان داد که هم مداخلۀ تصویرسازی، هم مداخلۀ مشاهدۀ عمل و هم ترکیب این دو مداخله بر بهبود اجرای مهارت هدف‌گیری- دریافت کودکان تأثیر معناداری دارد (0/05>P). دیگر نتایج نشان داد که ترکیب مداخله‌های مشاهدۀ عمل و تصویرسازی از لحاظ آماری سبب اجرای بهتر مهارت هدف‌گیری- دریافت در شرکت کنندگان شد.نتیجه‌گیری: براساس نتایج تحقیق حاضر احتمالاً می‌توان از ترکیب مداخله‌های مشاهدۀ عمل و تصویرسازی جهت بهبود اجرای مهارت هدف‌گیری و دریافت در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی استفاده کرد.
